Feyza Hepçilingirler-Öyküyü Okumak

Birkaç dergi almak için Alsancak’a, bir kitabevine gitmiştim. Aradığım dergiler yoktu. Kitapçıya girince kolay çıkamam, yine hemen çıkamadım. Önüme ne çıkıyorsa inceledim. Sanat, Mitoloji, Türk Edebiyatı, Dünya Edebiyatı, Araştırma-İnceleme… Seçtiğim kitapları elimde biriktirdim, geri yerlerine koydum. Sırada bekleyen onca kitap varken yenilerini almamalıydım. Araştırma-İnceleme bölümünde, Feyza Hepçilingirler’in Öyküyü Okumak adlı kitabı ismiyle dikkatimi çekti. Elime alacak kadar bakma isteği uyandırdı. Yerinden aldım, arka kapağını okudum. Evde okumayı planladığım çok kitap vardı, biliyorum, ancak bu kitabı öne almakta bir sorun görmedim.
Kitabın içerisinde; edebiyatımızda öykücülüğümüzün seyrini değiştiren, yerini sağlamlaştıran ve bugünki öykücülüğe ışık tutan 13 farklı yazarın öyküsü ve değerlendirmeleri yer alıyor. Değerlendirmeler baskın olarak dil bağlamında gerçekleştiriliyor. Çünkü öyküler dille yaratılıyor. Edebi metinlerin en önemli hususu dil. Yazar bu yaklaşımın, öyküye dair diğer bileşenleri dışarıda bırakacağının farkında. Dili incelemesinin yanı sıra, bütüncül bir yaklaşım sergilemeye çabaladığını belirtiyor. Kitabın başında, öykü türünün gece yatmadan önce okunmayacağı, o yaratıcı serüvene hazır bir şekilde okunması gerektiği yazıyor. Kitabı bitirdikten sonra; bir öyküyü okurken gözden kaçırdıklarım, dikkat etmem gereken yönler, üslupların ne kadar farklılaşabileceği ve hangi yazarın neye ağırlık verdiği üzerine düşünmeye başladım. Örneğin Füruzan’ın görsel öğeleri ne kadar yerinde ve ne kadar yaratıcı bir kıvamda kullandığını, Tomris Uyar’ın akıcı ve yüklü diliyle söylemediklerine açılan anlamları keşfedebildim. Bu kitap yazarın ifadesiyle “öyküden alınacak zevki çoğaltmak” amacıyla yazılmış. Benim için amacına ulaştı. Sizin için de aynısını diliyorum.